Moggabloggari með staðreyndavillu

Þetta þykir mér nú of langt gengið

24.7.2007 | 21:12

Ekkert álitamál

Þetta er algjört glapræði. 

Þó svo að hinn sjálfskipaði sérfræðingur Eyjamanna í jarðgangnagerð, glæpamaðurinn á Stórhöfða, telji skýrslu verkfræðistofunnar vera rugl, þá er ekki þar með sagt að það eigi að ausa úr sjóðum ríkisins meiri peningum til þess eins að reikna út að 50-80 milljarða jarðgögn borgi sig aldrei fyrir 4000 manna byggð.

Til samanburðar má nefna að títtnefnd Sundagögn, sem þykja helst til dýr, eiga að kosta 16 milljarða.  Íbúar Reykjavíkursvæðisins eru tæp 200 þúsund og skv framtíðarspám Vegagerðarinnar munu um að lágmarki 20 þús bílar aka umrædd göng á sólarhring.

Hversu margir ætli myndu aka Vestmanneyjagögn á sólarhring árið 2012 ?  Kannski 500.

Það ætti ekki að vera flókið að skófla þessum pælingum út af borðinu með einföldu reikningsdæmi.

Hins vegar mætti frekar eyða peningum í að kanna með bætta hafnaraðstöðu fyrir Herjólf, það er miklu raunsærri kostur.

tekið af http://lm.blog.is/blog/lm/entry/269884/

Lágmark að hafa staðreyndir í lagi. Ég og faðir minn eru ekki Árni Jhonsen. Hann Árni á heima í Höfðabóli og ég faðir minn eigum heima í Stórhöfða.

 

Tímavél Stórhöfðingjans

xx

Spurning		Spyrjandi
Hver var Jón Sigurðsson?		Olga Rún Kristjánsdóttir, f. 1989 Áslaug Gunnarsdóttir, f. 1989 Garðar Sveinbjörnsson, f. 1987 Ásta Berglind, f. 1990

Flokkur Sagnfræði: Íslandssaga

9.7.2003

Svar

Hér er svarað eftirtöldum spurningum:

• Hver var Jón Sigurðsson? (Olga Rún Kristjánsdóttir)
• Getið þið sagt mér allt um Jón Sigurðsson og sjálfstæðisbaráttu Íslendinga á hans tíma? (Áslaug Gunnarsdóttir)
• Þegar Jón Sigurðsson var úti í Kaupmannahöfn við nám, kom hann aldrei heim til að hitta Ingibjörgu? (Garðar Sveinbjörnsson)
• Hvað var Jón Sigurðsson lengi forseti og átti hann börn? Ef svo er, hvað voru þau mörg og hvað hétu þau? (Ásta Berglind)

Jón Sigurðsson forseti, sem er án vafa einn eftirminnilegasti tímamótamaður íslenskrar sögu, fæddist á Hrafnseyri í Arnarfirði 17. júní 1811 og ólst þar upp til 18 ára aldurs. Foreldrar hans voru prestshjónin Þórdís Jónsdóttir og séra Sigurður Jónsson. Systkini Jóns voru Margrét, húsfreyja og bóndi á Steinanesi í Arnarfirði og Jens, kennari og rektor Lærða skólans í Reykjavík. Þau voru alin upp við iðjusemi, nákvæmni og hirðusemi í heimahúsum og var kennt að bjarga sér sjálf.

Samtímamaður foreldra Jóns, séra Oddur Sveinsson, sem tók við Hrafnseyrarstað þegar þau fluttust að Steinanesi með Margréti dóttur sinni 1851, lýsir þeim svo: „Þórdís var í meðallagi há, vel vaxin, andlitið frítt og gáfulegt, augun móleit og fjörmikil, kona var hún hæglát og geðgóð, en stjórnsöm á heimili. Góðhjörtuð var frú Þórdís talin og örlát við fátæka.“ „Þú vilt gefa allt, Þórdís“, er mælt að séra Sigurður hafi eitt sinn sagt við konu sína er hún var að gefa fátækum. Séra Sigurði lýsir Oddur að hafi verið „hár maður vexti, þrekinn vel og að öllu hinn karlmannlegasti, iðjumaður mikill. Hann var að vísu ekki sérlega fljótgáfaður eða bráðskarpur, sem menn kalla, en hafði einkar gott minni og greindargáfu og kunni yfir höfuð vel að nota gáfur sínar.“

Lengi framan af starfsævi sinni stundaði séra Sigurður sjóróðra á vorin. Fór hann þá heim um helgar til embættisgjörða. Var hann talinn ágætur sjómaður og aflasæll.

Faðir Jóns kenndi honum allan skólalærdóm sem numinn skyldi í Bessastaðaskóla. Stúdentspróf tók hann svo í Reykjavík 1829 með afburðalofi. Verslunarstörf stundaði hann um skeið í höfuðstaðnum hjá Einari föðurbróður sínum. Þar kynntist hann frænku sinni, Ingibjörgu, dóttur Einars og felldu þau hugi saman.

Jón gerðist svo skrifari hjá Steingrími biskupi Jónssyni í Laugarnesi í þrjú ár. Dvöl hans hjá honum hafði mikil áhrif á lífsstarf hans síðar. Jón sigldi síðan til Kaupmannahafnar til náms við háskólann þar í málfræði, sögu, hagfræði og stjórnfræði, en lauk aldrei embættisprófi. Fljótlega eftir að hann kom til náms hlóðust á hann alls konar aukastörf, enda þurfti hann að sjá fyrir sér sjálfur fjárhagslega og íslensk þjóðmál tóku fljótlega hug hans allan.

Í tólf ár kom hann ekki til Íslands og sat Ingibjörg í festum allan þann tíma. 1845 fór Jón heim til að sitja á hinu fyrsta endurreista Alþingi og þá gengu þau í hjónaband í Dómkirkjunni í Reykjavík 4. september. Þá var hún 41 árs en hann 34 ára.

Þau Ingibjörg bjuggu í Kaupmannahöfn allan sinn búskap og þaðan stjórnaði Jón sjálfstæðisbaráttunni við Dani í hátt í 40 ár. Á þeim tíma hafði enginn Íslendingur samband við jafn fjölmennan hóp landsmanna og má nefna að á söfnum landsins eru til yfir 6.000 sendibréf til Jóns, sem hann varðveitti, frá um 870 bréfriturum.

Lifibrauð sitt hafði Jón af ýmsum vísindastörfum og vinnu við Árnasafn, þar sem hin fornu íslensku handrit voru varðveitt. Fræðistörf hans ein mega heita fullkomið ævistarf, enda kunni hann að skipuleggja vinnu sína.

Jón var forseti Kaupmannahafnardeildar Bókmenntafélagsins og hlaut af því viðurnefnið forseti. Forseti íslenska lýðveldisins var hann aldrei af skiljanlegum ástæðum.

Frá endurreisn Alþingis og til æviloka var Jón potturinn og pannan í öllum störfum Alþingis. Forseti Alþingis var hann alls á 10 þingum, eða lengur en nokkur annar fyrr og síðar. Skoðanir Jóns Sigurðssonar mótuðu mest störf þingsins fyrstu áratugina og má segja að andi hans hafi svifið þar yfir vötnum allt til þessa dags.

Jón sigldi 29 sinnum yfir Íslandsála á misjöfnum farkostum, meðal annars til að stjórna fundum Alþingis. Oftast var Ingibjörg eiginkona hans með í för.

Þekking Jóns Sigurðssonar á sögu og bókmenntum Íslendinga og ást hans á íslensku fólki, máli þess og menningu, auðveldaði honum að verða sá foringi sem hann og varð. Hann var bardagamaður, einarður og ósérhlífinn, fylginn sér og harðsnúinn. En hann barðist hvorki með byssu né sverði heldur var orðsins brandur og söguleg rök helstu vopn hans.

Ný félagsrit voru málgagn Jóns. Í skrifum sínum þar barðist hann fyrir stjórnfrelsi, kjörfrelsi, málfrelsi, verslunarfrelsi og atvinnufrelsi til handa Íslendingum og birti ótal hvatningargreinar til Íslendinga um hvaðeina sem verða mátti landinu til viðreisnar. Hann taldi þó að frelsi án banda, án takmörkunar, væri ekki frelsi, heldur agaleysi og óstjórn.

Jón Sigurðsson taldi að Ísland hefði alla burði til að sjá um sín eigin málefni. Til þess að svo mætti verða og landinu ætti að farnast vel, þyrftu Íslendingar að öðlast fullt löggjafarvald, aðskilinn fjárhag, jafnrétti og innlenda stjórn. Reynslan hefði sýnt að það væri ómögulegt að stjórna Íslandi frá Danmörku. Þetta var í stórum dráttum stefnuskrá Jóns Sigurðssonar og samherja hans í sjálfstæðisbaráttunni við Dani, sem hann birti í ritgerðinni „Hugvekju til Íslendinga“ 1848. Jón setti ekki fram kröfur um algjöran aðskilnað landanna. Stofnun lýðveldis á Íslandi kom ekki til greina fyrr en löngu eftir hans dag. Í sjálfstæðisbaráttunni lagði Jón mikla áherslu á að meginréttindi Íslands byggðust á Gamla sáttmála frá 1262-1264, en samkvæmt honum gekk Ísland í samband við Noreg sem frjálst land með ákveðnum skyldum og réttindum.

Á þjóðfundi 1851 ætluðu Danir að setja Íslendingum nýja stjórnskipun, þar sem lítið tillit var tekið til óska Íslendinga. Fundinum lauk með því að flestir fundarmenn risu úr sætum og sögðu: „Vér mótmælum allir.“ Á þjóðfundinum urðu tímamót á stjórnmálaferli Jóns Sigurðssonar. Eftir fundinn var enginn vafi á því hver væri óumdeildur fyrirliði þjóðarinnar.

Jón Sigurðsson taldi að ætti líf og fjör að færast í Íslendinga, þyrftu þeir að vera fjár síns ráðandi og fá að versla við þá sem þeir vildu sjálfir. Öflug forysta hans hafði úrslitaáhrif á að verslun við Ísland var gefin öllum þjóðum frjáls 1. apríl 1855.

Jón forseti var mjög vinsæll maður heima á Íslandi og má ætla að alls konar erindrekstur og endalaus fyrirgreiðsla fyrir landa hans í höfuðborginni, Kaupmannahöfn, hafi átt mikinn þátt í þeim vinsældum.

Jón Guðmundsson, ritstjóri, var nánasti fylgismaður Jón Sigurðssonar í þjóðmálabaráttunni og sá sem mest mæddi á hér heima. Hann var kallaður „skuggi“ Jóns Sigurðssonar. En fjöldi manna um allt land voru óhvikulir stuðningsmenn hans, bæði leynt og ljóst. Þetta var fólk úr öllum stéttum þjóðfélagsins: bændur, prestar, vinnumenn, vinnukonur, verkamenn, búðarþjónar, embættismenn, húsfreyjur og námsmenn.

Jón var höfðingi í sjón og reynd, glæsilegur gáfumaður sem varð oft að sætta sig við þá reynslu brautryðjandans að falla en halda þó velli. Jón andaðist í Kaupmannahöfn 7. desember 1879 og Ingibjörg níu dögum síðar. Þau eru jarðsett í kirkjugarðinum við Suðurgötu í Reykjavík. Þau voru barnlaus, en Sigurður, sonur Margrétar á Steinanesi, ólst upp hjá þeim. Einn samtímamaður Jóns og Ingibjargar sagði um þau: „Allir Íslendingar voru börn þeirra.“ Fræg eru eftirmæli Íslendinga í Kaupmannahöfn um Jón Sigurðsson, letruð á silfursveig á kistu hans: „Óskabarn Íslands, sómi þess, sverð og skjöldur.“

Fæðingardagur Jóns var gerður að þjóðhátíðardegi Íslendinga við lýðveldisstofnunina 1944. Stofnað hafði verið til Hrafnseyrarhátíðar til minningar um Jón 1911. Minjasafn Jóns Sigurðssonar tók til starfa á Hrafnseyri 1980.



Á Hrafnseyrarhátíð 17. júní 1961 mæltist Ásgeiri Ásgeirssyni forseta svo um Jón Sigurðsson: „Það getur enginn gert sér grein fyrir því, hvernig nú væri ástatt um hag þjóðar vorrar, ef hún hefði ekki eignast Jón Sigurðsson, þegar mest lá við. Það verður ekki stungið svo skóflu í jarðveg og sögu íslenskrar viðreisnar að ekki komi niður á æfistörf Jóns Sigurðssonar. Jón Sigurðsson er ímynd Íslendingsins eins og hann getur verið mestur og bestur.“

Heimildaskrá:

• Ágúst Sigurðsson, „Forn í háttum, föst í lund“, Mannlíf og saga fyrir vestan, 10. hefti, ritstj. Hallgrímur Sveinsson, Vestfirska forlagið, Hrafnseyri 2002
• Einar Laxness: Jón Sigurðsson forseti 1811-1879: Yfirlit um ævi og starf í máli og myndum, Sögufélagið, Reykjavík 1979
• Íslenska alfræðiorðabókin, Örn og Örlygur, Reykjavík 1990
• Jón Sigurðsson: Hugvekja til Íslendinga: Úrval úr ræðum og ritum Jóns Sigurðssonar til loka þjóðfundar, ritstj. Sverrir Kristjánsson og Jakob Benediktsson, Mál og menning, Reykjavík 1951
• Jón Sigurðsson: Jón Sigurðsson í ræðu og riti, Vilhjálmur Þ. Gíslason gaf út, Norðri, Reykjavík 1944
• Lúðvík Kristjánsson: Á slóðum Jóns Sigurðssonar, Skuggsjá, Hafnarfirði 1961
• Páll Eggert Ólason: Jón Sigurðsson, 1. - 5. bindi, Hið ízlenska þjóðvinafélag, Reykjavík 1929-1933

Myndir eru fengnar af vefsíðum tileinkuðum Jóni Sigurðssyni og Hrafnseyri við Arnarfjörð. Á þeim er að finna margvíslegan fróðleik um Jón Sigurðsson og fæðingarstað hans.

Efnisorð

Jón Sigurðsson  sjálfstæðisbarátta

Tilvísun

Hallgrímur Sveinsson. „Hver var Jón Sigurðsson?“. Vísindavefurinn 9.7.2003. http://visindavefur.hi.is/?id=3569. (Skoðað 25.7.2007).

Hallgrímur Sveinsson,

staðarhaldari á Hrafnseyri og útgefandi

Ég ætla ekki að mæla með þessari gerðar af mótmæli hjá Saving Iceland. Enn allavega eru þær að virka í fjölmiðlum. Meira enn eihver þögul og lögleg mótmælaganga sem t.d. hinn frábæri Ómar Ragnarsson gékk í vor.

Þögul og lögleg mótmæli virka bara ekki á Íslandi í dag. Þess vegna þarf að fara þessa leið til að sýna alvöru málsins sem þau eru að mótmæla.

 

Áskorun til Saving Iceland

Tímavél Stórhöfðingjans: Árið er .........

......1996.

Gunnlaugur Þórðarson, lögmaður, í Morgublaðsgrein 20. febrúar 1996:
"Gerð ganganna mun án efa kosta mannslíf."

"Mér er ekki kunnugt um neinn íslenskan verkfræðing, tæknifræðing né arkitekt, en þeir vera að standa ábyrgir fyrir gerðum sínum, sem fæst til að taka ábyrgð á eða jafnvel mæla með jarðgöngunum."

Gunnlaugur Þórðarson, lögmaður, í Morgunblaðsgrein 29. febrúar 1996:
"Í þessu máli, sem svo mörgum öðrum milli íslensku þjóðarinnar og norskra stjórnvalda, gildir gamla máltækið "frændur eru frændum verstir". Það er dapurlegt að hugsa til þess að það mun enn, á sinn hátt, rætast í jarðgöngunum undir Hvalfirði."

Magnús Sigurðsson skrifar í DV 23. febrúar 1996:
"Þeir sem ég hef heyrt ræða göngin telja þau beinlínis óðs manns æði og það skipti verulegu máli að þau verði ekki að veruleika."

Ágúst Sigurðsson skrifar í DV 29. febrúar 1996:
"Hér er rennt blint í sjóinn, í þeirra orða fyllstu merkingu, með gerð ganganna og þau eiga því miður eftir að verða stór og mikil martröð allrar þjóðarinnar á komandi árum. Mótmæli verða því að koma fram."

Jónas Kristjánsson í forystugrein í DV 27. febrúar 1996:
"Til marks um þýlyndi Íslendinga má hafa, að engin samtök grípa til varna gegn Hvalfjarðargöngum. Fólk tuðar gegn göngunum í hornum sínum, en notar ekki samtakamátt til að koma í veg fyrir, að göngin verði að einni helstu martröð þjóðarbúsins á næstu árum."

"Ef Íslendingar væru ekki þýlyndari en aðrar þjóðir, létu þeir ekki rugl af þessu tagi yfir sig ganga hljóðalaust. Stofnuð væru samtök til að gæta hagsmuna skattgreiðenda og vegfarenda til þess að berjast gegn því, að vandræðin yrðu meiri en þau eru þegar orðin."

"Stofna þarf virk almannasamtök til að vernda viðhald og framkvæmdir við veginn fyrir botn Hvalfjarðar og hindra frekari ábyrgð skattgreiðenda á göngunum."

Ólafur Sigurgeirsson á Þaravöllum í samtali við Tímann 24. febrúar 1996:
"Þessi göng eru eitt mesta umhverfisslys landsins og stórskaði fyrir okkur hér og alla landsmenn. Göngin eiga eftir að verða dragbítur á þjóðfélaginu í áratugi og komast sennilega aldrei í gagnið."

Gunnlaugur Þórðarson snýr við blaðinu

Gunnlaugur Þórðarson, hæstaréttarlögmaður, var í hópi þeirra sem hvað harkalegast gagnrýndu áform um Hvalfjarðargöng á opinberum vettvangi og vöruðu við að "anað yrði út í" þessar framkvæmdir. Hann skrifaði greinar í Morgunblaðið, 20. febrúar 1996 undir fyrirsögninni "Þjóðardoði" og 29. febrúar 1996 undir fyrirsögninni "Hvalfjarðargöngin, Smugan og Mozart".
Gunnlaugi snerist hugur svo um munaði og hann vitnaði síðar í tvígang í Morgunblaðinu um ágæti Hvalfjarðarganga. Þann 25. október 1997 skrifaði hann grein undir fyrirsögninni "Að skjátlast er mannlegt" og rakti hvernig undirmeðvitund sín hefði rumskað þegar fréttir bárust um glæsilegan árangur við gangagerðina:

"Gat það verið, að baráttugleðin í fyrrgreindum blaðagreinum hefði leitt mig á villigötur? Og lét þetta mig ekki í friði. Ég varð að skoða verkið með eigin augum."

Gunnlaugur fékk síðan leyfi til að skoða Hvalfjarðargöng í fylgd Hermanns Sigurðssonar, verkfræðings og þáverandi staðarstjóra Fossvirkis í Hvalfirði. Eftir þá heimsókn skrifaði Gunnlaugur Þórðarson m.a.:

"Heimsóknin í göngin sannfærði mig um , að þar væri unnið stórkostlegt mannvirki, sem yrði þjóðinni lyftistöng og væri vottur þess stórhugar, sem ríkja ætti með íslensku þjóðinni."

"Öryggistilfinningin þarna neðanjarðar var dásamleg. Manndómurinn í verkinu er þeim, sem að því standa, til sóma. Í samræmi við áðurnefnt spakmæli hlýt ég að leiðrétta orð mín og hlakka til að fara um Hvalfjarðargöngin fullfrágengin norður á Húsavík að rúmu ári. Til hamingju Ístak og Fossvirki!"

Tekið af spolur.is

Meira hér:

  Heimsendaspár
  Hver er Staupa-Steinn?
  Hvar er Staupasteinn?
  Deilt um Staupa-Stein
  Tvær útlitstillögur

Fréttir
Gjaldskrá og áskrift
Hollráð og öryggi
Spölur
Framkvæmdin
Lotsberg
Innskráning

Og í dag er þetta sagt á moggablogginu um áætluð jarðgöng í framtíðinni milli lands og Eyja.

Bloggað um fréttina

• Marta B Helgadóttir
  Tæknileg mistök?
• Sveinn Elías Hansson
  80.000.000.000 kr fyrir holu til Vestmannaeyja.
• Elliði Vignisson
  Tölurnar eru hærri en ég vonaði
• Valur Ægisson
  Kemur ekki á óvart
• Gísli Bergsveinn Ívarsson
  Peningunum væri betur varið í þarfari verkefni
• Gísli Baldvinsson
  Gefum frekar eyjabúum 10 millur á mann
• Gísli Hjartarson
  Skilaboðin eru skýr
• Guðrún Jónsdóttir
  Mér líður eins og.....
• LM
  Ekkert álitamál
• Rögnvaldur Hreiðarsson
  Árni Johnsen segir verkfræðinga á flippi.
• Ridar T. Falls
  6 orða saga #160
• Vignir Arnarson
  Eru menn 1/2vitar ???????
• Sævarinn
  Hækkun í hafi ?
• Vinir Ketils Bónda
  Viðbjóður
• Jóhannes Ragnarsson
  Árni og blábjánarnir í eyjagangaleik.
• Dharma
  Setjum þetta í samhengi
• Haukur Nikulásson
  Hvaða, hvaða bara 11-18 milljónir á hvert mannsbarn í eyjum!
• Hafsteinn Viðar Ásgeirsson
  Það liggur við...

Ég man vel eftir því þegar maður heyrði að það ætti að gera Hvalfjarðargöngin. Maður bara hugsaði hvað þetta væri mikið firra að ætla búa til göng niður í sjóinn. Og ég var ákveðinn í því að ætla aldrei að fara í þessi göng. Enn svo var það einn góðan veðurdag að ég fór í gönginn mér til mikilar ánægju.

Þannig að það er ekki hvort heldur hvenær jarðgöng koma milli lands og Eyja.

Enn fyrst þarf að endurnýja Herjólf. Og hafa þá helst tvo sem ganga móti hvor öðrum. Svo fólk ofan af landi geta skroppið til Eyja að morgni og farið að kvöldi.  Þannig mundi dagurinn nýtast báðum meginn.

 

Ef þið vilji vita meira um Hvalfjarðargöng þá farið bara á Google: http://www.google.is/search?hl=is&q=hvalfjar%C3%B0arg%C3%B6ng&lr 

 

„Álitamál hvort göng til Vestmannaeyja séu réttlætanleg"

"Predikarinn" og hans litla viskubrunn

Ég er alveg undrandi hvað sumir eru fávísir um samgöngumál milli lands og Eyja. Og er það aðallega þeir sem búa í höfuðborgarsvæðinu. Til dæmis þessi "Predikari" sem er búinn að setja ath.semd við þessa moggabloggsfrétt hjá ýmsum. Það mætti halda að það sé ekkert líf fyrir utan Reykjavík.

Að hlusta á svona kjaftæðið er skandall.

Er er þessi ath.semd:

 

Stór hluti Vestmannaeyjaskeggja er aðfluttur eftir gos að eigin ósk og  án alls þrýsting okkar hinna. Þetta var vafalaust upplýst ákvörðun þeirra sem hana tóku, vitandi um samgönguleysið sem var reyndar margfalt meira en nú. Þarna sóttu menn í dreifbýlissæluna, fiskvinnsluna, o.s.frv. . Þeir sem í Vestmannaeyjum búa hafa ekki langt að keyra frá heimili að vinnustað. Stór hópur getur gengið til og frá vinnu án þess að hafa mikið fyrir því. Stærstur hluti þeirra sem búa á höfuðborgarsvæðinu njóta ekki þessa munaðar. Þar þurfa menn að fylla tankinn á heimilisbílnum ekki sjaldnar en 1 sinni í viku. Nú eða þá að kaupa sér í strætó til að komast til og frá vinnustað og eyða í það kannski allt að þremur klukkustundum samtals á dag alla virka daga. Þessa gætir ekki í Vestmanneyjum. Þá er vöruverð orðið niðurgreitt af höfuðborgarbúum með hærra verði en til er kostað þar sem flestar verslunarkeðjur hafa séð fyrir jöfnu vöruverði, sem og eldsneytisverði. Eru Vestmannaeyjarbúar tilbúnir að greiða niður kostnað íbúa höfuðborgarsvæðisins til að komast til og frá vinnu? Eru þeir tilbúnir að jafna launamun, eða greiða fyrir nýlenduvörurnar sínar án niðurgreiðslu neytenda á höfuðborgarsvæðinu? Eru þeir tilbúnir til þess að felld verði niður niðurgreiðslan á Herjólfi ? Svona má lengi telja.

Predikarinn, 24.7.2007 kl. 02:04

Enn annars vil ég skamma alla þá stjórnálamenn Sjálfstæðismanna og Samfylkingar fyrir slæglega frammistöðu í samgöngumálum milli lands og Eyja. Og vona ég þeir farið nú að vakna til lífsins.

 

Ferðum Herjólfs ekki fjölgað frekar um verslunarmannahelgina

Er ekki nóg......

.....komið af þessari vitleysu??

Kæru Vestmannaeyingar (og arðir íslendingar) stofnum aðgerðarsamtök björgum samgöngur milli lands og Eyja. Og látum í okkur heyra og mótmælum. Við getum beitt nýjum óvinsælum aðferðum á íslandi eins og að kasta málingu í hús. Eða við getum haldið skemmtigöngu á Ártúnsbrekkunni. Svona einsog alvöru mótmælendur gera.

Enn það skrýtna er að þurfa að fá leyfi frá stjórnvöldum til að mótmæla á lyðræðisríkinu Íslandi. Enn stjórnvöld á íslandi þola ekki að það sé að mótmæli á störf þeirra. Og virðast óspart nota lögregluna til að þagga niður lögregluna.

Athugasemd frá Vegagerðinni vegna fréttar í Morgunblaðinu 21. júlí

Tilraun til manndráps með því.........

.........að keyra á nýju (óstaðfestu) íslandsmeti í hraðakstri. Til hamingju með að vera heppinn að vera lifandi og að löggan hefur ná að stöðva þig áður enn þú drepur sjálfan þig eða aðra. Vonandi færðu ekki að snerta bíll í langan bíl.

Tekinn á tæplega 200 km hraða á Reykjanesbrautinni

Stórt og mikið hrós.......

Frábært hvað þau hafa gert fyrir ferðaþjónustuna og eiga hrós skilið.

Enn eitt meiga þau bæta þegar þau koma með ferðamenn uppá Stórhöfða. Enn það er að koma með ferðamennina heim að vitahúsið. Svona eins og fyrrverandi ferðaþjónustumaðurinn Páll Helgason gerði með miklu sóma.

Svo má Simmi fara hugsa betur um kindurnar sínar. Sumarið er að vera búið og hann hefur ekki enn rúið þær. Hefur sjálfsagt ekki tíma til þess. 

 

Sigurmundur Einarsson og Unnur Ólafsdóttir reka ferðaþjónustuna Viking Tours

Einkaþjóðvegur Eimskips nr. 240

Hvað á þessi skrípaleikur að ganga lengi. Stjórnvöld virðast alveg búinn að gleyma öllum fögru loforðunum fyrir kosningar í vor. Ekki dugar það einu sinni þó að bæjarstjórinn liggur á hné og grátbýðið til ríkisstjórnar. Þó er hann Elliði í íhaldsliðinu (sjálfstæðisflokknum).

Ég er að sjá betur og betur að það var stórmistök að það séu ekki við Vestmanneyingar sem reka Herjólf.  Hvað í andsk. gengur þessum mönnum hjá Eimskip að blóðmjólka um aukaferðir milli lands og Eyja.

„Íslendingar hljóta að gera þá kröfu að við getum ferðast eftir þjóðvegakerfinu"

Ekki ...........

......harma ég það að mávar hverfi.

Því ég vil frekar að sjá mófugla, endur, smáfugla eða álíka fugla. Enn mávar og álikir ránfuglar vil ég síður að sjá. Enn ég er ekki segja að það eigi að útrýma mávum heldur að halda stofninum hæfulegu.

Ég vil óska þess að mávarnir sem eru taka þessa örfáa unga sem eru í Vestmannaeyjum hyrfi á brott. Bara verst að mér finnst þessi brotthvarf máva í Reykjavík neikvæð vísbending.

Ekki er hægt að treysta á þennan meindýraeyði í Vestmannaeyjum að skjóta á máva hér í Eyjum. Allavega ekki fyrir utan Vestmannaeyjabæ. Sem er afar skrítið að það sé ekki reynt að fækka mávum þar sem mávurinn rænir það litla fæði sem lundinn nær.

 

Sílamávurinn lætur sig hverfa

Til hamingju Geiri með að vera sýknaður af.........

......löglegri starfsemi sem einkadans er.

Enn ef þú hefur einhvað óhreint mjöl í pokanum einsog mannsal eða þá vændi  gegn 3 aðila (ath. að það er leyfilegt á Íslandi sjálfrekið vændi). Þá ættir þú þá þungann dóm.

 

Ég vil bara segja ykkur sem nenna að lesa  bloggið mitt. Að ég mun aldrei detta það í hug að eyða peningum eða tíma í að horfa að nakta stelpu að dansa fyrir peninga. Þegar maður getur fengið það ókeypis útá götu (til að fólk fari ekki miskila þá meina ég EKKI nauðgun).

Mér er alveg andsk. sama hvað fólk er að gera á svona stað, lengi sem þar er stunda lögleg starfsemi einsog einkadans.

Eigandi Goldfinger og dansari á staðnum sýknuð